SWAP walutowy eksportera cz.3

W poprzednich odsłonach przedstawiłem strategie zarządzania ryzykiem w przypadku ponoszenia przez eksportera kosztów walutowych oraz kosztów denominowanych do kursu walutowego. W tej odsłonie zostanie przedstawiony przypadek eksportera, który zakupuje surowiec/towar w kraju lub za granicą w walucie, z drugiej strony uzyskuje wpływy ze sprzedaży, które są uzależnione od wysokości kursu walutowego (towar sprzedaje w kraju i wystawia faktury denominowane). W takim przypadku eksporter ma nieco lepszą sytuację niż w opisanym w artykule nr 2 wariancie. Eksporter sam bowiem wystawia faktury denominowane i może przerzucać część ryzyka walutowego na nieświadomego kontrahenta.

Wróćmy zatem do tego ryzyka operacyjnego. Istnieje możliwość, że eksporter:

• ma dowolność doboru terminu wystawienia faktury denominowanej (np. do 15 dnia każdego miesiąca); w takim przypadku wystawiamy zawsze faktury po najwyższym kursie jaki był zanotowany w ciągu 15 dni zwiększając swoje przychody eksportowe
• wystawia faktury denominowane do kursu średniego z miesiąca, z poprzedniego miesiąca itp.; takie zjawisko rodzi problemy z zabezpieczeniem zarówno po stronie wystawiającego jak i przyjmującego fakturę, z drugiej jednak strony zmniejsza wahania na różnicach kursowych
• nie chce informować kontrahenta telefonicznie bądź faksem o tym, że właśnie wystawił fakturę denominowaną z dokładnie podanym kursem

W powyższych przypadkach większa część ryzyka zostaje przerzucona na odbiorcę towaru. Wystawianie takich faktur daje zatem wiele ciekawych możliwości.

Przykład

Eksporter kupuje surowiec we Francji za który płaci w EUR. Po przerobieniu surowca w kraju sprzedaje wyrób gotowy w Polsce, wystawiając fakturę w PLN ale jej wysokość jest uzależniona od kurs EUR/PLN z dnia wystawienia faktury (nie złożenia zamówienia). Załóżmy, że w dniu 24 czerwca 2011 zamawia towar u swojego kontrahenta we Francji z terminem dostawy 30 lipca 2011, poznaje tym samym swój koszt (ile musi zakupić EUR za PLN). Załóżmy, że eksporter zamawia surowiec za 100 000 EUR po kursie 3,9950 (koszt wyniesie zatem 399 500 PLN). Eksporter wie zatem, że za w lipcu otrzyma surowiec i fakturę na 100 000 EUR. Eksporter ma jednak problem, bowiem nie zna jeszcze swoich przychodów, które także są uzależnione od kursu walutowego. Co prawda może wybrać dowolny termin wystawienia faktury denominowanej (przez co może część ryzyka przerzucić na swojego kontrahenta), jednak stan taki nie niweluje w całości ponoszonego ryzyka. Aby poniesione i znane koszty były równe przychodom uzyskanym w przyszłości, eksporter taki w momencie zakupu waluty pod fakturę importową, sprzedaje taki sam nominał waluty na termin.

Pełny ekran

Eksporter aby utrzymać koszty i przychody na takim samym poziomie, musi sprzedać walutę na termin spodziewanych wpływów eksportowych w momencie zakupu waluty na potrzeby importowe. Transakcja domykana jest w chwili, kiedy eksporter otrzyma PLN za sprzedany towar. Dzięki temu zabiegowi, eksporter wie, że poniesione koszty w EUR zostaną pokryte przez takie same wpływy z eksportu w PLN, niezależnie od tego jaki kurs EUR/PLN będzie w przyszłości. Należy zauważyć, że wykonanie kontraktu terminowego jest w formie bez dostawy waluty. Ważny jest także moment zamknięcia zabezpieczenia. Następuje ono w chwili wystawienia faktury denominowanej - eksporter wtedy poznaje bowiem kurs EUR/PLN po jakim będzie otrzymywał wpływ w PLN. Oczywiście eksporter posiada jakąś marżę na produkcie, marża w wysokości np. 20 tyś EUR x FIX NBP, która powinna być zabezpieczona albo za pomocą transakcji szkieletowych (np. opcyjnych, przy konstruowaniu zabezpieczeń kursu budżetowego) lub poprzez sprzedaż 120 tyś EUR na termin w SWAP.

___

Przedstawione, w dystrybuowanych wpisach, poglądy, oceny i wnioski są wyrazem osobistych poglądów autora i nie mają charakteru rekomendacji do nabycia lub zbycia albo powstrzymania się od dokonania transakcji w odniesieniu do jakichkolwiek walut lub papierów wartościowych. Poglądy te jak i inne treści wpisów nie stanowią "rekomendacji" lub "doradztwa" w rozumieniu Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi. Wyłączną odpowiedzialność za decyzje inwestycyjne, podjęte lub zaniechane na podstawie wpisu lub z wykorzystaniem wniosków w nim zawartych, ponosi inwestor. Autor jest również właścicielem majątkowych praw autorskich do wpisów. W szczególności zabronione jest kopiowanie, przedrukowywanie, udostępnianie osobom trzecim i rozpowszechnianie wpisów w całości lub we fragmentach bez zgody autora.