Poligon opcyjny - strategia hedgingowa dla eksportera

Opisana w artykule strategia nie ma nazwy – przynajmniej się z taką nie spotkałem. Jest to połączenie strategii odwróconego korytarza eksportera z ratio spread. Kombinacja wydawałoby się skomplikowana ale jak się okaże, może ona być alternatywą dla tradycyjnych metod zabezpieczenia ryzyka kursowego przez eksporterów. Oczywiście, strategię tą można przerobić na potrzeby importerów. Póki co skupmy się jednak na idei całej konstrukcji.

Celem strategii jest zabezpieczenie sprzedaży waluty na określonym poziomie z szansą „partycypacji”, jak to ładnie jest ujmowane w prezentacjach bankowych, w razie wzrostu kursu walutowego. „Partycypacja” we wzroście kursu nie będzie oczywiście 100%, ale wykorzystanie tej strategii daje i tak lepsze efekty niż zabezpieczenie za pomocą forward.

Innowacyjną stroną tej konstrukcji jest niewątpliwie rzadko spotykane wystawienie opcji głęboko w pieniądzu, i to tak głęboko, że premia otrzymana za wystawienie opcji wynosi około 1 PLN! Szaleństwo?! Zobaczymy.

Załóżmy, że jesteśmy eksporterem, którego wpływy walutowe wynoszą 1 mln EUR na kwartał.  Chcąc zabezpieczyć się przed spadkiem kursu walutowego eksporter ten oczywiście musi zakupić opcje PUT. W tej strategii, eksporter dokonuje świadomego błędu w postaci zakupu opcji PUT ATM. Dlaczego błędu?! Opcje takie są po prostu najdroższe (i nie chodzi tu bynajmniej o nominał zapłaconej premii opcyjnej). Opcje te są najdroższe, bowiem ich wystawca żąda największej premii za ryzyko. Prawdopodobieństwo, że kurs spadnie lub wzrośnie jest bowiem 50% na 50%. Opcje takie nie posiadają żadnej wartości wewnętrznej, tylko wartość czasową + premia za ryzyko.

Eksporter przy kursie SPOT 4,06 dnia 15 lipca 2010, kupuje opcję PUT na nominał 1 mln EUR wygasającą 15 października 2010. Kurs wykonania opcji 4,06. Koszt jaki musi ponieść za zakup to 9 groszy (0,09 x 1 000 000 = 90 000 PLN). Jest to pierwsza „noga” strategii. Jednocześnie wystawia opcję CALL ale na nominał 100 000 EUR z kursem wykonania 3,16, za co otrzyma 90 groszy premii opcyjnej (0,90 x 100 000 = 90 000 PLN). Strategia staje się zero kosztowa.

Przeanalizujmy teraz scenariusze, które mogą się wydarzyć w trakcie życia struktury.

Wariant 1 – kurs spot rośnie (wariant dobry dla eksportera)

W tym przypadku, eksporter może sprzedawać 900 000 EUR po kursie rynkowym oraz ma obowiązek do sprzedaży 100 000 EUR po kursie 3,16. Powoduje to „partycypację” eksportera we wzroście kursu rynkowego. Tabele poniżej pokazuje kursy efektywne w przypadku wzrostu kursu powyżej 4,06.

Jak widać, wraz z silnym osłabieniem PLN, eksporter taki będzie w coraz mniejszym stopniu partycypował w tym ruchu rynkowym. Należy zatem przed podjęciem decyzji o dokonaniu takiego zabezpieczenia brać to także pod uwagę. W czasach dużej zmienności rynkowej może to być strategia niezbyt fortunna. W obliczeniach nie uwzględniono ewentualnej odzyskanej premii z odsprzedania kupionych opcji PUT w momencie sprzedaży waluty na rynku. Poprawiłoby to nieco kurs efektywny. Ale tu także, im wyższy kurs rynkowy tym opcja CALL staje się coraz droższa, a kupiona opcja PUT coraz tańsza.

Wariant 2 – kurs spot spada (wariant niekorzystny dla eksportera)

Zobaczmy teraz, co będzie się działo, jeśli kurs rynkowy będzie w przedziale pomiędzy kupioną opcją PUT a wystawioną opcją CALL. Wtedy eksporter korzysta z zabezpieczenia i sprzedaje 900 000 EUR po kursie wykonania opcji PUT, 100 000 EUR sprzedaje po kursie wykonania opcji CALL oraz 100 000 EUR opcji PUT jest sprzedawanych bez dostawy z zyskiem. Jak pokazuje tabela, transakcja spełnia swoją funkcję zabezpieczającą przed umocnieniem PLN. Najgorszy efektywny kurs wymiany waluty wynosi 3,97.

Umocnienie PLN powoduje, w pierwszej fazie znacznie gorszy kurs zabezpieczony niż kurs SPOT, jednak wraz z coraz silniejszym spadkiem kursu EUR/PLN, kurs efektywny ulega poprawie. Dzieje się tak za sprawą sprzedaży nadwyżki 100 000 EUR opcji PUT, które coraz głębiej wchodzą w pieniądz. Kolejnym punktem przegięcia będzie kurs 3,16, kiedy to opcje CALL stają się ATM i potem OTM. Znika wtedy obowiązek eksportera do sprzedaży 100 000 EUR po 3,16. Eksporter nadal posiada kupione opcje PUT 4,06. A co za tym idzie, jeśli kurs rynkowy znalazłby się poniżej poziomu 3,16, eksporter może sprzedawać (cały nominał 1 mln EUR) walutę po 4,06.

Strategia ta jest bardzo ciekawa z dwóch względów:

• Wraz z silnym spadkiem kursu EUR/PLN, kurs efektywny wymiany nie spada a rośnie – najlepszy kurs wymiany w przypadku scenariusza umocnienia PLN to 4,06 (kurs wykonania kupionej opcji PUT) i jest on osiągany w momencie spadku kursu SPOT poniżej kursu wykonania wystaiownej opcji CALL
• Wraz z silnym umocnieniem EUR/PLN, kurs efektywny wymiany rośnie ale im szybciej rośnie kurs SPOT, tym gorsza jest „partycypacja” w tym wzroście

---

Przedstawione, w dystrybuowanych wpisach, poglądy, oceny i wnioski są wyrazem osobistych poglądów autora i nie mają charakteru rekomendacji do nabycia lub zbycia albo powstrzymania się od dokonania transakcji w odniesieniu do jakichkolwiek walut lub papierów wartościowych. Poglądy te jak i inne treści wpisów nie stanowią "rekomendacji" lub "doradztwa" w rozumieniu Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi. Wyłączną odpowiedzialność za decyzje inwestycyjne, podjęte lub zaniechane na podstawie wpisu lub z wykorzystaniem wniosków w nim zawartych, ponosi inwestor. Autor jest również właścicielem majątkowych praw autorskich do wpisów. W szczególności zabronione jest kopiowanie, przedrukowywanie, udostępnianie osobom trzecim i rozpowszechnianie wpisów w całości lub we fragmentach bez zgody autora.